rabbit hole یا لانه ی خرگوش؛

این فیلم را حتما ببینید. من وقتی برای اولین بار آن را دیدم، غافلگیر شدم. اتفاقی بود و هنوز نمی دانستم کارگردان و عوامل پشت دوربین چه کسانی هستند. نیکول کیدمن نقش اول زن بود و آرون اکهارت نقش اول مرد. آنها یک زوج بودند در فیلمی درام و بسیار واقع گرایانه. چیزی که بیشتر از همه مرا تحت تاثیر قرار داد. صدای زنانه ی این فیلم بود. در واقع قدرتی که فیلم در ارائه ی صدای زنانه داشت! هر چند صدای مرد فیلم هم به خوبی در آمده بود. اما تاکنون این چنین ماهرانه و طبیعی در یک اثر سینمایی، یک زن را درک نکرده بودم. این موضوع آنقدر برایم برجسته بود که فکر کردم کارگردان فیلم یک زن است. کسی مثلا مثل جین کمپیون، که خوب صدای زنانه را می شناسد. اما بعد از پایان فیلم وقتی عوامل آن را در تیتراژ دیدم، متوجه شدم که کارگردان فیلم جوانیست به نام جان کامرون میتچل!

13 مردادماه سال جاری ثریا حکمت در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایسنا گفت که سال قبل سه روز در چادر زندگی کرده و امسال هم مجبور است چنین کاری کند، چون پولی برای تامین خانه ندارد.

هرگز دوست نداشتیم که کار وبلاگ « زنان سینما » را با خبری غم انگیز و ناراحت کننده ، آن هم درباره ی یکی از زنان سینمای ایران آغاز کنیم. اما دریغ که نمای زیبای چهره بازیگران در کنار اندوه روزهای غمگین آنان، غصه را چندین برابر می‌کند و چاره ای جز گفتن باقی نمی ماند؛ بازیگرانی که سال‌ها تصویرشان روی پرده سینما و قاب تلویزیون تحسین بسیاری را برمی‌انگیخت، به مرور از دوران اوج فاصله گرفتند و وارد مقطعی شدند که گذران امور و زندگی دشوار و دشوارتر شد.